Today, December 12, 2024, is once again the National Day of the Trucker in Belgium!
(Dutch text below - Originele Nederlandstalige tekst onderaan)
The perfect moment to shine a spotlight on those who work behind the scenes and take a moment to thank them. Day and night, drivers dedicate themselves to delivering all kinds of essentials to us —from supermarket food to clothing, building materials, and very soon, our Christmas packages. So first and foremost: thank you!
This year marks the 4th edition of the National Day of the Trucker, and many companies are making an effort to celebrate their drivers. Last year, no fewer than 400 companies across Belgium organized initiatives to show their appreciation. This year, we wanted to do our part.
So, a few weeks ago, we headed to Oostkamp (near Bruges in Belgium) to speak with a Belgian truck driver, Lieven. He is 54 years old, has a partner and three daughters, and apart from an 8-year break working as a web designer, has been driving trucks since 1991 all across Europe.
Today, he drives for Link-Up, a full-service logistics provider based near Bruges in Belgium, that specializes in fast, safe, and discreet transport of all kinds of shipments, from express deliveries to refrigerated or hazardous goods. Today, Lieven gives us a glimpse into the life of a truck driver—the highs, lows, and why, after all these years, it’s still his passion!
So, a special thank you goes out to Lieven. Not only for his hard work and dedication on our roads everyday, but for also taking the time to show us around his world and day-to-day life! Thank you and we hope you have a wonderful Day of the Trucker!
How and when did you become a truck driver?
My grandfather was a man of the road too, driving a small truck carrying eggs after the war. It was more like a box on wheels—I’ve seen pictures, and it was amazing. My father, a carpenter, didn’t follow that path, but I’ve always had a good sense of direction. During my obligatory army service, I earned my truck driver’s license and was even promoted twice to transport tanks on my truck. Riding along in one was unforgettable—at 9 tonnes and 120 km/h, it shakes you to pieces!
After the army, I started driving for an animal feed company, covering northern France, Metz, and Luxembourg. Eventually, I craved more and began driving internationally across Europe. I love the freedom of being on the road, just me, myself, and I.
Where has your truck taken you so far?
The farthest I’ve ever gone was Minsk, in Russia, shortly after the fall of the Iron Curtain. People there had nothing. They were suddenly “free” but had no idea what to do with that freedom or how to handle it. There was a strange atmosphere—it isn’t my favourite place I’ve been to.
During that time, I also went to Poland quite often, where border queues could last up to two days. But if you were resourceful and approached the customs officers politely, you could cross much faster. It also helped that I spoke German well. Plus, they had a soft spot for Belgian chocolate and beer; I’d be through the border in 3-4 hours!
I also spent about four years driving in England which is where I learned English. I hadn’t ever learned it in school. I was lucky to have a few colleagues who were very good with the language and actually took the time to help correct me. Now, I speak English like an Englishman!
How did you become a driver for Link-Up, and what do you like about the company?
I had to undergo back surgery, so I decided to retrain, learning Word, Excel, Photoshop, programming, and more -mostly through self-study. I spent eight years as a freelance web designer, which I really enjoyed, but the constant workload and chasing payments, including 12 legal disputes, made it incredibly tough. I began to miss trucking and the social connections it brought. Over time, the stress led to burnout, thought I didn’t realise it then.
Link-Up was one of my web design clients, and I started driving for them while working on their new website. It began as a way to get outdoors and socialize, driving a small truck twice a week. Before long, I was driving almost daily, so I offered to join full-time when a position opened up.
I love the family-like atmosphere at Link-Up. Everyone knows each other, and I’ve built strong relationships. Plus, the variety in the work keeps it interesting and enjoyable.
Trucking is not always easy. What are some of the challenges you face and how do you deal with them?
Traffic is a constant challenge, but often, so is loading and unloading. Once, I had to deliver a 400kg stone bathtub in a narrow Paris street where I had to fold my mirrors just to fit. The warped street made unloading tricky, and I had no choice but to block the entire road! Experience and instinct for the truck’s size helped me handle it.
Problem-solving is also key. In Ireland, I broke down with a refrigerated truck and couldn’t loosen the wheels due to a special locking system. After roadside assistance didn’t show, I borrowed a steel pipe from nearby workers and managed to replace the tire myself, delivering the load on time. The workers left before I could return the pipe—it’s still with me today!
The hardest lesson came when I fell asleep at the wheel in England. I planned to stop but couldn’t because the nearest gas station was too far. I crashed into a mobile crane, destroying half my truck. I was lucky to walk away, and it taught me to always listen to my body and stop the moment I feel tired.
What is the best view you have ever had while on the road?
There are so many amazing views, and they aren’t always far away. Even in Belgium, there are plenty of beautiful roads. But my favourite route is the Brenner Pass in Italy. Often, you have to turn your head to take in the views, which isn’t always possible when driving. But there, you’re right in the middle of it—and can see everything as you drive! It’s such a wonderful road to travel.
“There are so many amazing views. My favourite route is the Brenner Pass in Italy.”
I also still really enjoy Paris. If you take the Porte Maillot exit on the Périphérique and head towards the center, you drive straight towards the Arc de Triomphe with the Champs-Élysées behind it. And if you turn off onto the second street along that route, you end up at the Eiffel Tower. It’s magnificent!
Lastly, there’s a stunning road in the north of England. When I worked in England, I often drove to Edinburgh, and I would always take the eastern route via the A68. The stretch from Newcastle through Otterburn towards Edinburgh is fantastic. Especially the part where you cross the border at Carter Bar.
What is your most memorable experience of being on the road?
I’ve had many memorable moments, but the most unforgettable was camping in Saint-Tropez for a week. I was delivering three yacht engines: two to Saint-Tropez and one to Sainte-Maxime.
The first delivery on Tuesday went smoothly, and the second was completed the next day in Sainte-Maxime. But the final engine, the largest, couldn’t be delivered because payment hadn’t been made. I was stuck.
I parked my truck at the customs office for security since the load and cash from the other deliveries were valuable. Finally, on Friday afternoon, the payment was cleared, and I delivered the last engine. By then, it was too late to return to Belgium, and with Sunday driving restrictions, I stayed until Sunday evening. I spent my downtime at the beach—getting badly sunburned on the first day! Despite that, it turned out to be a really fun experience.
Who is your favorite companion when driving?
Sometimes my partner, Ammi, or my daughters join me on trips, and one time with my daughter was particularly memorable. While working in England, I often delivered goods for Sotheby’s in central London, near Piccadilly Circus. Driving a truck there was expensive (€25 just to enter), time-consuming, and difficult to navigate the narrow, busy streets. So, I found a better solution: using my bike with a small trailer for the deliveries.
What is on your playlist when cruising the highway?
I love all kinds of music, from punk and metal to hard rock and jazz. My 25-hour playlist depends on my mood—on bad days, I lean toward calmer tunes. In heavy traffic, I avoid heavy metal to keep my cool. At night, I prefer silence with just enough heat to stay comfortable and alert, as music can make me drowsy after a while.
What do you like to do when you’re not in your truck?
Music! It’s not just a hobby, it’s a passion! I play bass guitar, harmonica, and sing in two bands. My main band, the Belgian Quo Band, is a Status Quo tribute band focused on their 70s and 80s hits. I’ve been with them for 17 years, and we’ve had amazing experiences, including being officially recognized by Status Quo. Some of their members, like guitarist Richie Malone and drummer Leon Cave, have even played with us!
How has technology, like GPS and route planning tools, changed your work over the years?
I’m a bit old school about navigation. I grew up using maps and atlases, and I still like to check the route beforehand, especially for new destinations. These days, I use Google Maps to plan—it’s great for spotting traffic and potential issues. But once I’m driving, the GPS goes off, and I rely on my solid geographical knowledge and experience, including plenty of back roads (laughs).
How has Qargo influenced your day to day?
It's a very easy tool for daily planning, helping you stay in control and coordinate with dispatch to ensure the routes run as smoothly as possible.
You can also instantly see what needs to be done. In the past, we used printed schedules, and changes meant messy cross-outs and notes. Later, schedules came via SMS, which was better, but Qargo makes it even easier to track deliveries, see the order, and check for updates
What message would you like to give to your fellow truck drivers on this National Day of the Trucker?
Above all, stay safe! Don’t blindly rely on your navigation—trust your own knowledge and experience too. Never let traffic rush you. Sometimes, you need to watch out for yourself and others, as not everyone recognizes the risks. It can be frustrating, but don’t let it get to you.
And keep having fun and enjoying the road, because it’s a truly wonderful profession!
Originele Nederlandstalige tekst onderaan:
Vandaag, 12 december 2024, is het weer de Nationale Dag van de Trucker in België! Het perfecte moment om de spotlight te schijnen op degenen die vaak achter de schermen werken en hen te bedanken. Dag en nacht zetten vrachtwagen chauffeurs zich in om ons van alle soorten benodigdheden te voorzien – van supermarktproducten tot kleding, bouwmaterialen en binnenkort ook onze kerstpakketten. Dus allereerst: bedankt!
Dit jaar vieren we de 4e editie van de Nationale Dag van de Trucker, en veel bedrijven doen hun best om hun chauffeurs in het zonnetje te zetten. Vorig jaar organiseerden maar liefst 400 bedrijven in België initiatieven om hun waardering te tonen. Dit jaar wilden wij ook graag ons steentje bijdragen.
Een paar weken geleden gingen we daarom naar Oostkamp (bij Brugge) om te praten met een Belgische truckchauffeur, Lieven. Hij is 54 jaar, heeft een partner en drie dochters, en heeft, op een pauze van 8 jaar als webdesigner na, sinds 1991 door heel Europa met vrachtwagens gereden. Tegenwoordig rijdt hij voor Link-Up, een full-service logistieke dienstverlener vlakbij Brugge, gespecialiseerd in snelle, veilige en discrete transporten van allerlei zendingen, van expresleveringen tot gekoelde of gevaarlijke goederen. Vandaag geeft Lieven ons een kijkje in het leven van een truckchauffeur – de hoogte- en dieptepunten en waarom het, na al die jaren, nog steeds zijn passie is!
Een speciale dank gaat uit naar Lieven. Niet alleen voor zijn harde werk en toewijding op onze wegen elke dag, maar ook omdat hij de tijd nam om ons mee te nemen in zijn wereld en dagelijkse leven! Dank je wel, Lieven, en we hopen dat je een fantastische Dag van de Trucker hebt!
Hoe en wanneer ben je vrachtwagenchauffeur geworden?
Mijn grootvader was ook een man van de weg. Na de oorlog reed hij met een kleine vrachtwagen vol eieren. Het was meer een doos op wielen—ik heb foto’s gezien, en het zag er fantastisch uit. Mijn vader, een meubelmaker, volgde dat pad niet, maar ik heb altijd een goed gevoel voor richting gehad. Tijdens mijn verplichte legerdienst haalde ik mijn vrachtwagenrijbewijs en werd zelfs twee keer gepromoveerd om tanks te vervoeren. Het meerijden in zo’n tank was onvergetelijk—9 ton en 120 km/u, het rammelt je volledig door elkaar!
Na het leger begon ik te rijden voor een bedrijf dat veevoeder transporteerde, voornamelijk in Noord-Frankrijk, Metz en Luxemburg. Maar op een gegeven moment wilde ik meer en begon ik internationaal te rijden door heel Europa. Ik hou van de vrijheid van de weg—gewoon me, myself and I.
Waar heeft jouw vrachtwagen je reeds allemaal gebracht?
De verste plaats waar ik ooit ben geweest, was Minsk, in Rusland, kort na de val van het IJzeren Gordijn. De mensen daar hadden niets. Ze waren plots “vrij,” maar wisten niet wat ze met die vrijheid moesten doen of hoe ze ermee om moesten gaan. Er hing een vreemde sfeer—het is niet mijn favoriete plek waar ik ben geweest.
In die tijd ging ik ook vaak naar Polen, waar de wachtrijen aan de grens soms tot twee dagen konden duren. Maar als je vindingrijk was en de douaniers vriendelijk benaderde, kon je veel sneller oversteken. Het hielp ook dat ik goed Duits sprak. Bovendien hadden ze een zwak voor Belgische chocolade en bier; ik was binnen 3-4 uur door de grens!
Ik heb ook ongeveer vier jaar in Engeland gereden, en daar heb ik Engels geleerd. Ik had het nooit op school geleerd. Gelukkig had ik een paar collega’s die heel goed waren in de taal en echt de moeite namen om me te helpen en te corrigeren. Nu spreek ik Engels als een echte Engelsman!
Hoe ben je chauffeur geworden bij Link-Up, en wat vind je fijn aan het bedrijf?
Ik moest een rugoperatie ondergaan en besloot me om te scholen. Ik leerde werken met Word, Excel, Photoshop, programmeren en meer – vooral via zelfstudie. Ik heb acht jaar gewerkt als freelance webdesigner, iets wat ik echt leuk vond. Maar de constante werkdruk en het achteraan jagen van betalingen, waaronder 12 juridische geschillen, maakten het ontzettend zwaar. Ik begon het vrachtwagenwerk en de sociale contacten die daarbij hoorden te missen. Na verloop van tijd leidde de stress tot een burn-out, al besefte ik dat toen nog niet.
Link-Up was een van mijn webdesignklanten, en ik begon voor hen te rijden terwijl ik aan hun nieuwe website werkte. Het begon als een manier om wat meer buiten te zijn en te socializen, met twee keer per week een ritje in een kleine vrachtwagen. Al snel reed ik bijna dagelijks, dus toen er een positie vrijkwam, stelde ik voor om fulltime aan de slag te gaan.
Ik hou van de familiaire sfeer bij Link-Up. Iedereen kent elkaar, en ik heb sterke relaties opgebouwd. Bovendien zorgt de variatie in het werk ervoor dat het interessant en leuk blijft.
Vrachtwagenchauffeur zijn is niet altijd makkelijk. Wat zijn enkele uitdagingen waar je mee te maken hebt, en hoe ga je daarmee om?
Verkeer is een constante uitdaging, maar vaak is ook het laden en lossen een probleem. Een keer moest ik een stenen badkuip van 400 kg afleveren in een smalle straat in Parijs, waar ik mijn spiegels moest inklappen om erdoor te passen. De ongelijke straat maakte het lossen lastig, en ik moest de hele weg blokkeren! Dankzij mijn ervaring en gevoel voor de grootte van de vrachtwagen kon ik het toch oplossen.
Problemen oplossen en je plan kunnen trekken is ook cruciaal. In Ierland had ik pech met een gekoelde vrachtwagen en kon ik de wielen niet loskrijgen door een speciaal vergrendelingssysteem. Toen de pechhulp niet kwam opdagen, leende ik een stalen pijp van enkele arbeiders in de buurt en wist ik zelf de band te vervangen. Zo kon ik de lading toch op tijd afleveren. De arbeiders waren verdwenen voordat ik de pijp kon terugbrengen—ik heb hem nog steeds bij!
De moeilijkste les leerde ik toen ik in Engeland in slaap viel achter het stuur. Ik wilde stoppen, maar het dichtstbijzijnde tankstation was te ver. Ik botste tegen een mobiele kraan en de helft van mijn vrachtwagen werd vernield. Ik had geluk dat ik ongedeerd bleef, en het heeft me geleerd om altijd naar mijn lichaam te luisteren en te stoppen zodra ik me moe voel.
Wat is het mooiste uitzicht dat je ooit hebt gehad onderweg?
Er zijn zoveel prachtige uitzichten, en die zijn niet altijd ver weg. Zelfs in België zijn er genoeg mooie wegen. Maar mijn favoriete route is de Brennerpas in Italië. Vaak moet je je hoofd draaien om het uitzicht te kunnen zien, wat niet altijd mogelijk is tijdens het rijden. Maar daar zit je er middenin—je kunt alles zien terwijl je rijdt! Het is zo’n geweldige weg om te rijden.
Ik geniet ook nog steeds enorm van Parijs. Als je de Porte Maillot-afslag op de Périphérique neemt en richting het centrum rijdt, rij je recht op de Arc de Triomphe af, met daarachter de Champs-Élysées. En als je bij die route de tweede straat inslaat, kom je uit bij de Eiffeltoren. Het is echt schitterend!
Ten slotte is er een prachtige weg in het noorden van Engeland. Toen ik in Engeland werkte, reed ik vaak naar Edinburgh, en ik nam altijd de oostelijke route via de A68. Het stuk van Newcastle via Otterburn richting Edinburgh is fantastisch. Vooral het gedeelte waar je de grens oversteekt bij Carter Bar.
Wat is je meest memorabele ervaring op de weg?
Ik heb veel memorabele momenten gehad, maar het meest onvergetelijke was kamperen in Saint-Tropez voor een week. Ik ging drie jachtmotoren leveren: twee naar Saint-Tropez en één naar Sainte-Maxime.
De eerste levering op dinsdag verliep vlot, en de tweede werd de volgende dag in Sainte-Maxime afgerond. Maar de laatste motor, de grootste, kon niet geleverd worden omdat de betaling nog niet was volbracht. Ik zat vast.
Ik parkeerde mijn truck bij het douanekantoor voor de veiligheid, aangezien de lading en het geld van de andere leveringen waardevol waren. Eindelijk, op vrijdagmiddag, werd de betaling geregeld en kon ik de laatste motor leveren. Tegen die tijd was het te laat om naar België terug te keren, en met de rijrestricties op zondag bleef ik tot zondagavond. Ik bracht mijn vrije tijd door op het strand—waarbij ik op de eerste dag al ernstig verbrandde! Ondanks dat was het een heel leuke ervaring.
Wie is je favoriete metgezel tijdens het rijden?
Soms gaat mijn partner, Ammi, of mijn dochters mee op reis, en één keer met mijn dochter was bijzonder memorabel. Terwijl ik in Engeland werkte, leverde ik vaak goederen voor Sotheby’s in het centrum van Londen, dicht bij Piccadilly Circus. Het was duur (€25 alleen al om binnen te komen), tijdrovend en moeilijk om door de smalle, drukke straten te navigeren. Dus vond ik een betere oplossing: ik gebruikte mijn fiets met een kleine aanhanger voor de leveringen.
Wat staat er op je afspeellijst tijdens het cruisen op de snelweg?
Ik houd van allerlei muziek, van punk en metal tot hardrock en jazz. Mijn 25-uur durende afspeellijst hangt af van mijn stemming—op slechte dagen kies ik voor rustigere muziek. In het drukke verkeer vermijd ik heavy metal om kalm te blijven. 's Nachts geef ik de voorkeur aan stilte met net genoeg verwarming om comfortabel en alert te blijven, want muziek kan me na een tijdje slaperig maken.
Wat doe je graag als je niet in je vrachtwagen zit?
Muziek! Het is niet alleen een hobby, het is een passie! Ik speel basgitaar, mondharmonica en zing in twee bands. Mijn hoofdband, de Belgian Quo Band, is een Status Quo tribute band die zich richt op hun hits uit de jaren 70 en 80. Ik speel al 17 jaar bij hen en we hebben geweldige ervaringen gehad, waaronder de officiële erkenning door Status Quo. Sommige van hun leden, zoals gitarist Richie Malone en drummer Leon Cave, hebben zelfs al met ons gespeeld!
Hoe heeft technologie, zoals GPS en routeplanning tools, je werk door de jaren heen veranderd?
Ik ben een beetje old school als het gaat om navigatie. Ik ben opgegroeid met het gebruik van kaarten en atlassen, en ik kijk nog steeds graag de route van tevoren na, vooral voor nieuwe bestemmingen. Tegenwoordig gebruik ik Google Maps om te plannen—het is geweldig voor het spotten van verkeer en mogelijke problemen. Maar zodra ik rijd, zet ik de GPS uit en vertrouw ik op mijn solide geografische kennis en ervaring, inclusief veel binnenwegen (lacht).
Hoe heeft Qargo je dagelijkse werk beïnvloed?
Het is een heel handig hulpmiddel voor dagelijkse planning, waarmee je alles onder controle kunt houden en kunt coördineren met de dispatch om ervoor te zorgen dat de routes zo soepel mogelijk verlopen.
Je kunt ook meteen zien wat er moet gebeuren. Vroeger werkten we met gedrukte of geschreven schema’s, en veranderingen zorgden voor rommelige doorstrepingen en aantekeningen. Later kwamen de schema’s via sms, wat beter was, maar Qargo maakt het nog gemakkelijker om leveringen te volgen, de volgorde te zien en updates te checken.
Welke boodschap zou je willen geven aan je mede-chauffeurs op deze Nationale Dag van de Trucker?
Bovenal, hou het veilig! Vertrouw niet blindelings op je navigatie—maar ook op je eigen kennis en ervaring. Laat je nooit haasten door het verkeer. Soms moet je op jezelf én anderen letten, want niet iedereen herkent de risico’s. Het kan frustrerend zijn, maar probeer het je niet teveel aan te trekken.
En blijf genieten op de weg, want het is echt een prachtig beroep!
